In Memoriam | Seyit Ozihan, de buurtfluisteraar

Bye, bye buurtfluisteraar!

Een grootheid binnen het Amsterdamse welzijnswerk is niet meer. Seyit Ozilhan inspireerde velen om zich heen. Collega’s in ‘het veld’, politici, maar vooral ook buurtbewoners.

Ik kwam Seyit tegen in de wijk waar ik bijna 20 jaar lang woonde, De Baarsjes, Amsterdam-West. Hij en zijn eeuwige bakfiets met daarin grote kannen koffie of thee (Buurtbakkie!). Maakte hij een praatje met voorbijgangers waar hij dan met engelengeduld naar luisterde.

Seyit was een buurtwerker begreep ik. Van het allerbeste soort. Een buurtfluisteraar noemden sommigen hem zelfs. Ik zat toen in de wereld van de communicatie. Ik wist niet eens dat er zo’n beroep bestond.

Maar er viel ook een kwartje: dát wilde ik worden. Ooit. Vooral toen ik van dichtbij mocht ervaren hoe Seyit werkte, in harmonieuze samenwerking met gebiedsmakelaar Marco de Ridder.

Ik had Seyit bij zo’n koffiepraatje op het Balboaplein eens verteld over het idee om een wielerronde te organiseren in de wijk. Niet per se omdat ik als voormalig sportverslaggever zo’n wielerfan ben, maar vooral omdat het een mooie manier is om het verleden te laten herleven en zo de boel te verbinden.

Je moet weten: vlak na de Tweede Wereldoorlog bezat bijna elke wijk in Amsterdam een jaarlijkse kermiskoers waar duizenden mensen op af kwamen: de Ronde van de Dapperstraat, de Ronde van de Westerstraat, maar dus ook de Ronde van de Orteliusstraat.

Elke keer als ik Seyit tegenkwam, kwam hij terug op wat ik had verteld: ‘He, Riem, hoe gaat het met De Ronde?’ vroeg Seyit dan zachtjes. Wat konden hij en Marco doen om te helpen het plan van de grond te krijgen? Zo begon ik er zelf ook steeds meer in te geloven en naar te handelen.

Voor ik het wist stond er een heel leger aan vrijwilligers en partijen klaar om mee te helpen. Met op de achtergrond Marco en Seyit; altijd zichzelf wegcijferend. Wij als organiserende buurtbewoners waren natuurlijk de eyecatchers voor menigeen, maar de echte aanjagers bevonden zich op de achtergrond. Letterlijk. Waarvan eentje met een vers gerold sjaggie in zijn hand.

Vijf later trad ik in dienst van dezelfde werkgever als Seyit. Als buurtwerker van Combiwel, maar dan in Bos en Lommer. Afscheid nemen en hem te bedanken voor zijn inspiratie bleek helaas niet meer mogelijk. Seyit had zich publiekelijk al teruggetrokken als gevolg van zijn ziekte.

Bye, bye buurtfluisteraar. Bedankt voor alles. Je was echt de allerbeste!

Riem

Rim Voorhaar is Buurtwerker in stadsdeel West en schreef op LinkedIn dit In Memoriam.